Hayır, hayır, hayır!
Ben anlıyorum,
Ben anlıyorum da
Sen anlamıyorsun
Anlamadığın şey konuştuklarımız değil üstelik!
İkimiz farklı şeylere mi değer veriyoruz yoksa?
Burada iletişim kurmaya çalışıyorum!
Gözlerinle bakıyorsun mesela bana.
Şimdi neredeyiz biz?
Kiminleyiz?
Bak kayboluyorum.
Sen anlamıyorsun.
Evet, evet!
Tam olarak anlamadığın şey bu.
Şimdi güzel bir karanlık çökse mesela
Bak karanlık diyorum
Ama güzel de diyorum?
Anlıyorsun musun beni?
Sana bakıyorum.
Karanlık güzel oluyor.
Şimdi bana kırar cümleler kurmakta ne?
Bulunduğumuz yerdeyiz.
İyi bak.
Şu an sen ve ben.
Ayağımızın yere bastığı yerde,
Dikilmişiz.
İletişimin doruklarına çıkıyoruz.
İşte sen! Sen bunu anlamıyorsun.
Biz konuşmuyoruz.
Mesela bakışıyoruz.
Mesela gözünü kapatıp açıyorsun.
Anlıyorum!
Fakat sen anlamıyorsun.
Gözlerini her kapatıp açtığında
Dünya değişebiliyor mesela.
Sen gözlerini açıyorsun
Sonra tekrar kapatıyorsun
Fakat bana bakıyorsun.
İşte bunu anlamıyorsun!
Çünkü sen bunu yapınca
Ben anlıyorum.
Dünya değişiyor.
İnsanlar kardeşçe
Yan yana
Seve seve
Yürüyor.
Mesela
Mesela diyorum.
Sen benim anlamadığımı sanıyorsun.
Fakat sen ağzını açmadan
Burada, evet.
TAM BURADA DEVRİM OLUYOR!
ÇÜNKÜ SEN BENİ
SEN BENİ ÇOK SEVİYORSUN!