هیچکس به نبود هاشمی_رفسنجانی عادت ندارد

این همه بهت و تعجب از مرگ مردی ۸۲ ساله طبیعی نیست. کسی که به سختی این اواخر سخن میگفت و ظاهرش خبر از بدن رنجورش میداد. رفتن هاشمی
بیش از یک تهدید و عامل ترس٫ یک زنگ خطر و ایجاد فرصت برای جامعه ایست که دیرپاییست دل به افراد خاصی برای اجرای خواسته های بعضاً غیرعقلانی و ناممکن شان بسته است( مانند رفع حصر). آنچه رفسنجاني ٫طالقانی٫ منتظری٫ خامنه ای٫ موسوی و کروبی را از بقیه جدا میکند صرفا اعتقاد به عقاید و باورها و تلاش مستمرشان برای تحقق بخشیدن به آنهاست که توانسته اند میلیون ها نفر را به دنبال خود بکشند و راهبری کنند. دوران ظهور ابرقهرمان برای حل مسائل خیلی وقت است که پایان یافته و جذابیتی ندارد ولی باورش هنوز سخت و نگران کننده است. شاید دلیل این همه تعجب و نگرانی این باشد که هیچکدام از نسل جوان و میانسال و سالمند جامعه عادت به نبود هاشمی ندارد. او همیشه کلام آخر روزهای حساس جامعه بوده برای کنار آمدن با شرایطی که قبولش برای بسیاری امکان پذیر نبوده است. واقعیت گرایی سیاسی را به جد باید از او یاد گرفت و او را ستود اما هاشمی رفت همانطور که دوست داشت برود( به عنوان نماد ایستادگی برای حقوق مردم) و این سوگواران رفتن اویند که باید برای این پرسش پاسخی پیدا کنند که حالا چه؟